Muzyka w relacjach społecznych (rozdz 2 książki „Muzyka, młodzież i styl życia”)

Pin It

W rozdziale 2 książki „Muzyka, młodzież i styl życia. O uczestnictwie w kulturze muzycznej warszawskiej młodzieży” podjęto próbę ukazania sposobów funkcjonowania muzyki w obrębie życia społecznego: na ile muzyka może być jego aktywnym elementem? Na czym polega „moc” muzyki i w jakich sytuacjach się manifestuje? Pierwszy podrozdział prezentuje muzykę jako zjawisko społeczne – od czasów starożytnych aż po współczesność. Omówiono m.in. takie zagadnienia, jak muzyka jako sztuka i nauka, społeczny status artysty-muzyka, muzyka a rozwój technologii. W drugim podrozdziale przedstawiono koncepcje teoretyczne ukazujące miejsce muzyki w obrębie relacji społecznych. Aby uporządkować analizę i umożliwić wskazanie różnic pomiędzy poszczególnymi propozycjami, wykorzystano typologiczny sposób ujęcia wzajemnych relacji sztuki i społeczeństwa zaproponowany przez Nathalie Heinich. Na jego podstawie wyodrębniono następujące perspektywy: muzyka i społeczeństwo (M.Weber, T.W.Adorno, A.Silbermann), muzyka w społeczeństwie (A.P.Merriam, J.Blacking), muzyka jako społeczeństwo (J.Attali, T.DeNora, A.Hennion). Kolejny podrozdział poświęcono społecznym funkcjom muzyki. Nie sposób wymienić i omówić ich wszystkich, dlatego zaprezentowano jedynie te najważniejsze, tj. funkcję estetyczną, emocjonalną, poznawczą, komunikacyjną, ideologiczną, odświętną, wychowawczą, integracyjną, stratyfikacyjną oraz rozrywkową. Ostatni z podrozdziałów obrazuje na konkretnych przykładach istotę związków muzyki z rzeczywistością pozamuzyczną. Skupiono się szczególnie na dwóch wymiarach tych relacji: muzyce i wpływie politycznym oraz muzyce i ruchach społecznych.

Zobacz także: